نشريه علمی 'نیچر' در جديدترين شماره خود جوابيه‌ای تند از کامران 
باقری لنکرانی، وزير بهداشت ايران، خطاب به سردبير اين نشريه را به چاپ رسانده است. اين جوابيه در پاسخ به مقاله ای درباره دستاوردهای علمی ايران در آن نشريه به چاپ رسيد.
نشريه نيچر در شماره 442 که در ماه اوت منتشر شده بود در مقاله‌ای تحت عنوان "تجديد هويت ايران" مرور کوتاهی داشت بر دستاوردهای علمی ايران در دوران خواجه نظام‌الملک و اشاره به دوستی او با حسن صباح و عمر خيام که در تاريخ ايران از آن‌ها به نام سه يار دبستانی ياد می‌شود.
در دنباله مقاله موضوع رشد علمی ايران در دوران پس از انقلاب 1979 تا پايان دوران رياست جمهوری محمد خاتمی مورد بررسی قرار گرفته و نويسنده به ذکر اين نکته که محمود احمدی نژاد نيز اجازه داده تا بودجه‌های دانشگاهی بنابر روال پيشين به دانشگاه‌ها اختصاص يابد به توانايی علمی دانشمندان ايران اشاره کرده بود و به عنوان نمونه از دستاوردهای موسسه رويان در رشد سلول‌های پايه‌ای انسان ستايش کرد.
اما در همان مقاله آمده بود که "تعويض رؤسای دانشگاه‌ها با افرادی که به طرز نگران کننده‌ای در هدايت دانشگاه‌ها بی تجربه‌اند می تواند به رشد علمی ايران صدمه بزند" و در کنار آن از تمرکز دولت احمدی‌نژاد بر موضوع برنامه‌ی هسته‌ای و در نتيجه ناديده گرفتن ساير نيازهای علمی ايران ابراز نگرانی شده بود. گرچه نويسنده مقاله بر اين موضوع تأکيد کرده که تاکنون دولت احمدی‌نژاد خود را برای گسترش آموزش عالی در ميان جوانان و بخصوص دختران متعهد نشان داده است.
اما جوابيه وزير بهداشت ايران حول همان محور تعويض رؤسای دانشگاه‌های ايران می گردد و پس از برشمردن تعداد مقالات علمی دانشمندان ايرانی و رشد 17 درصدی آن‌ها نسبت به سال گذشته ميلادی به تندی و با کنايه به سردبير نشريه مي‌گويد "همان افرادی که به طرز نگران کننده‌ای بی تجربه‌اند" ايران را به افق‌های جديد علمی هدايت خواهند کرد.
لنکرانی در جوابيه ای که در نشريه نيچر منتشر شده مقايسه رؤسای دانشگاه‌هايی را که منصوب دولت جديد هستند با اين عبارت دنبال کرده که: "کسانی که اکنون عهده‌دار هدايت دانشگاه‌ها هستند از کسانی که در گذشته عهده‌دار همان موقعيت‌ها بودند به مراتب صلاحيت بيشتری دارند" ضمن اين که "آن‌ها اکنون به عنوان اعضای شوراهايی نظير شورای سياستگذاری بهداشت و هيات‌های امنای دانشگاه‌ها نيز در تصميم گيری‌های کلان کشور دخيل هستند" و اين اتفاقی است که بنا به تأکيد آقای لنکرانی پيش از اين و در دولت‌های گذشته رخ نداده است.
وزير بهداشت دولت آقای احمدی نژاد همچنين به دفاع از برنامه هسته‌ای ايران می پردازد و می‌نويسد: "برای من روشن نيست که چرا در رشد علمی ايران ترديد داريد، فراگيری و استفاده از فن‌آوری هسته‌ای بخش مهمی از برنامه پيش روی دانشمندان ايران است تا بتوانيم انرژی هسته‌ای را جايگزين نفت کنيم".
سردبير نشريه نيچر در مقاله خود ابراز نگرانی کرده بود که تغيير در رويکردهای علمی ايران سبب خواهد شد تا دانشمندان جوان ايرانی که اکنون در خارج از کشور و در مراکز معتبر علمی سرگرم کار و تحقيق هستند نسبت به آينده علمی خود در ايران با شک و ترديد روبرو شوند و به کشور خود بازنگردند و در نتيجه فرصت تجديد هويت علمی ايران از دست برود.
مقاله با شعری از عمر خيام در وصف اجتناب در از دست رفتن زمان به پايان می‌رسد که می‌گويد:
افسوس که نامه جوانی طی شد/ و آن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب/ افسوس ندانم که کی آمد کی شد
و وزير بهداشت ايران جوابيه اش را با اين عبارت به پايان می برد که: "دانشمندان ايرانی خودشان می توانند نيازهای کشورشان را برآورده کنند".
باقری لنکرانی، وزير بهداشت ايران، خطاب به سردبير اين نشريه را به چاپ رسانده است. اين جوابيه در پاسخ به مقاله ای درباره دستاوردهای علمی ايران در آن نشريه به چاپ رسيد.نشريه نيچر در شماره 442 که در ماه اوت منتشر شده بود در مقاله‌ای تحت عنوان "تجديد هويت ايران" مرور کوتاهی داشت بر دستاوردهای علمی ايران در دوران خواجه نظام‌الملک و اشاره به دوستی او با حسن صباح و عمر خيام که در تاريخ ايران از آن‌ها به نام سه يار دبستانی ياد می‌شود.
در دنباله مقاله موضوع رشد علمی ايران در دوران پس از انقلاب 1979 تا پايان دوران رياست جمهوری محمد خاتمی مورد بررسی قرار گرفته و نويسنده به ذکر اين نکته که محمود احمدی نژاد نيز اجازه داده تا بودجه‌های دانشگاهی بنابر روال پيشين به دانشگاه‌ها اختصاص يابد به توانايی علمی دانشمندان ايران اشاره کرده بود و به عنوان نمونه از دستاوردهای موسسه رويان در رشد سلول‌های پايه‌ای انسان ستايش کرد.
اما در همان مقاله آمده بود که "تعويض رؤسای دانشگاه‌ها با افرادی که به طرز نگران کننده‌ای در هدايت دانشگاه‌ها بی تجربه‌اند می تواند به رشد علمی ايران صدمه بزند" و در کنار آن از تمرکز دولت احمدی‌نژاد بر موضوع برنامه‌ی هسته‌ای و در نتيجه ناديده گرفتن ساير نيازهای علمی ايران ابراز نگرانی شده بود. گرچه نويسنده مقاله بر اين موضوع تأکيد کرده که تاکنون دولت احمدی‌نژاد خود را برای گسترش آموزش عالی در ميان جوانان و بخصوص دختران متعهد نشان داده است.
اما جوابيه وزير بهداشت ايران حول همان محور تعويض رؤسای دانشگاه‌های ايران می گردد و پس از برشمردن تعداد مقالات علمی دانشمندان ايرانی و رشد 17 درصدی آن‌ها نسبت به سال گذشته ميلادی به تندی و با کنايه به سردبير نشريه مي‌گويد "همان افرادی که به طرز نگران کننده‌ای بی تجربه‌اند" ايران را به افق‌های جديد علمی هدايت خواهند کرد.
لنکرانی در جوابيه ای که در نشريه نيچر منتشر شده مقايسه رؤسای دانشگاه‌هايی را که منصوب دولت جديد هستند با اين عبارت دنبال کرده که: "کسانی که اکنون عهده‌دار هدايت دانشگاه‌ها هستند از کسانی که در گذشته عهده‌دار همان موقعيت‌ها بودند به مراتب صلاحيت بيشتری دارند" ضمن اين که "آن‌ها اکنون به عنوان اعضای شوراهايی نظير شورای سياستگذاری بهداشت و هيات‌های امنای دانشگاه‌ها نيز در تصميم گيری‌های کلان کشور دخيل هستند" و اين اتفاقی است که بنا به تأکيد آقای لنکرانی پيش از اين و در دولت‌های گذشته رخ نداده است.
وزير بهداشت دولت آقای احمدی نژاد همچنين به دفاع از برنامه هسته‌ای ايران می پردازد و می‌نويسد: "برای من روشن نيست که چرا در رشد علمی ايران ترديد داريد، فراگيری و استفاده از فن‌آوری هسته‌ای بخش مهمی از برنامه پيش روی دانشمندان ايران است تا بتوانيم انرژی هسته‌ای را جايگزين نفت کنيم".
سردبير نشريه نيچر در مقاله خود ابراز نگرانی کرده بود که تغيير در رويکردهای علمی ايران سبب خواهد شد تا دانشمندان جوان ايرانی که اکنون در خارج از کشور و در مراکز معتبر علمی سرگرم کار و تحقيق هستند نسبت به آينده علمی خود در ايران با شک و ترديد روبرو شوند و به کشور خود بازنگردند و در نتيجه فرصت تجديد هويت علمی ايران از دست برود.
مقاله با شعری از عمر خيام در وصف اجتناب در از دست رفتن زمان به پايان می‌رسد که می‌گويد:
افسوس که نامه جوانی طی شد/ و آن تازه بهار زندگانی دی شد
آن مرغ طرب که نام او بود شباب/ افسوس ندانم که کی آمد کی شد
و وزير بهداشت ايران جوابيه اش را با اين عبارت به پايان می برد که: "دانشمندان ايرانی خودشان می توانند نيازهای کشورشان را برآورده کنند".
منبع : BBC
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر