زيردريايى پرنده

ترجمه: فرشيد كريمى
شركت «لاكهيد مارتين» كه به خاطر ساخت هواپيماى جاسوسى يو تو (U-2) يا «پرنده سياه» كه زمانى بلند پروازترين هواپيماى جهان بود شهرت دارد اكنون تلاش مى كند تا ركوردى متفاوت در پرواز ارتفاع ثبت كند: هواپيمايى كه ماموريتش را ۱۵۰ فوت زير آب آغاز و به اتمام مى رساند.
اين هواپيماى رادارگريز كه Cormorant نام دارد و با موتور جت پرواز مى كند به تسليحات برد كوتاه و يا تجهيزات شناسايى مجهز است. قرار است كه اين هواپيما از ميان محفظه هاى موشكى موجود در بعضى از زيردريايى هاى غول آساى دوران جنگ سرد كه متعلق به نيروى دريايى آمريكا هستند پرتاب شود. اين زيردريايى ها قبلاً موشك هاى اتمى حمل مى كردند و طى جو نظامى غالب در دوران جنگ سرد به گونه اى طراحى و تكامل داده شدند تا بتوانند اهداف را با دقت بسيار زياد مورد حمله قرار دهند. اما هواپيماى Cormorant مى تواند از محفظه هاى آنها كه حالا ديگر خالى هستند استفاده كند تا جايگزينى بدون سرنشين را براى جاسوسى يا انهدام اهداف نزديك به ساحل فراهم كند.
البته اين كار چندان ساده نيست. اين محفظه ها طولى به اندازه يك تريلر كوچك دارند پهناى آنها حدود هفت فوت است و شكل آنها دقيقاً مانند بدنه هواپيما نيست. هواپيماى Cormorant مى بايد آنقدر سبك و در عين حال استحكام داشته باشد كه به خوبى پرواز كند و فشار ۱۵۰ فوت در زير آب را تحمل كند. اين فشار مى تواند حفره هايى را در يك هواپيماى عادى ايجاد كند. اين هواپيما با چالش ديگرى هم مواجه است: عامل بقاى زيردريايى ها «رادارگريز» بودن آنها است؛ پس بازگشت هواپيما به زيردريايى محل پرواز باعث شناسايى موقعيت و در نتيجه لو رفتن آن مى شود. راه حل اين شركت يك هواپيما به وزن چهار تن با بال هايى شبيه مرغ دريايى است. اين بال ها با استفاده از لولاهايى به بدنه متصل مى شوند و بدين ترتيب هواپيما مى تواند داخل محفظه هاى موشكى جاى بگيرد. هواپيما از تيتانيوم ساخته مى شود تا در مقابل خوردگى مقاومت كند و هرگونه فضاى خالى با استفاده از پلاستيك و كف مخصوص پر مى شود تا از متلاشى شدن هواپيما جلوگيرى شود. فشار بقيه قسمت هاى بدنه با گاز بى كنش (گاز نجيب) تنظيم مى شود. درزگيرهاى قابل تورم نيز دريچه هاى محفظه تسليحات، موتور و درپوش اگزور را ضد آب مى كنند.
اين هواپيما مانند يك موشك به بيرون محفظه شليك نمى شود. بلكه در عوض يك «زين پهلوگيرى» كه شبيه اهرم است آن را به بيرون هدايت مى كند و درحالى كه زيردريايى به آرامى دور مى شود، اين اهرم هواپيما را به سمت سطح آب مى فرستد. زمانى كه هواپيما به خارج از آب مى رسد، بالابرنده ها (Boosters) روشن مى شوند و هواپيما پرواز مى كند. بعد از انجام ماموريت، هواپيما به طرف مختصاتى كه زيردريايى براى آن ارسال مى كند، پرواز مى كند تا در محل ملاقات روى سطح آب فرود بيايد. سپس زيردريايى يك حامل زير آبى روباتيك را به آب مى اندازد تا اين هواپيماى بدون صدا را به داخل زيردريايى حمل كند.
آژانس «پروژه هاى تحقيقاتى پيشرفته دفاعى» Darpa)) در حال تامين سرمايه براى آزمايش برخى از سامانه هاى بى نظير Cormorant است. اين سامانه ها شامل يك مدل از فرود آب ( splashdown) و يك وسيله نقليه زيرآبى براى بازيابى اين هواپيما است. اين آزمايش ها مى بايد تا ماه سپتامبر سال جارى تكميل شوند. بعد از تكميل اين آزمايش ها، Darpa در مورد سرمايه گذارى جهت ساخت نمونه اوليه آن تصميم گيرى مى كند.
www.popsci.com,Mar.2006
منبع : سايت آينده نگر