پيوند سلولهای مغزی و تراشه های الکترونيکی

هموطن-فاصله ی بين ارگانيسم هاى زنده و ماشين ها بسيار كمرنگ تر مى شود. پژوهشگران اروپايى گونه ای «تراشه ى عصبى» ساخته اند كه مى توان سلول هاى مغزى و مدارهاى سيليكونى را درون آنها به هم پيوند زد.
ممكن است روزى اين دستاورد به خلق پروتزهاى عصبى پيشرفته منتهى شود كه به كمك آنها بتوان ناهنجارى هاى عصب شناختى را درمان كرد و يا رايانه هاى ارگانيكى ايجاد كرد كه قادر خواهند بود با استفاده از ياخته هاى عصبى زنده اعداد را با سرعت زياد پردازش كنند.
پژوهشگران براى ايجاد اين تراشه هاى عصبى بيش از ۱۶ هزار ترانزيستور الكترونيكى و صدها خازن را بر روى يك تراشه سيليكونى كه اندازه آن فقط يك ميلى متر مربع است، جاى دادند. آنها سپس از برخى پروتئين هاى خاص كه در مغز يافت مى شوند براى چسباندن سلول هاى مغزى به تراشه استفاده كردند. اما اين پروتئين ها فقط يك چسب ساده نيستند.
«استفانو واسانلى» از دانشگاه ايتاليايى پادوآ كه عضو گروه اين پژوهش است، مى گويد: «اين پروتئين ها همچنين با مرتبط ساختن كانال هاى يونى ياخته هاى عصبى به مواد نيمه رسانا باعث عبور سيگنال هاى الكتريكى عصبى به تراشه سيليكونى مى شوند.»
پروتئين ها به اجزاى الكترونيكى تراشه عصبى و سلول هاى زنده اين اجازه را دادند تا با هم ارتباط ايجاد كنند. سيگنال هاى الكتريكى ياخته هاى عصبى با استفاده از ترانزيستورهاى تراشه ثبت شدند درحالى كه از خازن هاى تراشه براى تحريك عصب ها استفاده شد.
پژوهشگران مى گويند هنوز چندين دهه زمان نياز است تا اين فناورى آنقدر پيشرفت داده شود كه قادر باشد ناهنجارى هاى عصب شناختى را درمان كند و يا منجر به خلق رايانه هاى زنده شود. ولى آنها مى گويند در آينده اى نزديك تر اين تراشه ها روش پيشرفته اى جهت غربال كردن داروها براى صنعت داروسازى ايجاد خواهند كرد. به گفته واسانلى «شركت هاى داروسازى مى توانند از اين تراشه براى آزمايش تاثير داروها بر روى عصب ها استفاده كنند.»
پژوهشگران اكنون در حال كار بر روى شيوه هايى هستند تا در زمان تحريك كردن عصب ها از آسيب رسيدن به آنها جلوگيرى شود. اين گروه همچنين در حال تحقيق در مورد احتمال استفاده از دستورهاى ژنتيكى عصب ها براى كنترل تراشه عصبى هستند.