ايرنا: كشف دو اسكلت مربوط به پستاندارانى كه در۱۳۰ ميليون سال قبل مى زيستند، ديرين شناسان را مجبور كرده است در نظريه هاى خود درباره نحوه تطور پستانداران تجديدنظر كنند. تا پيش از اكتشاف اخير، ديرين شناسان بر اين باور بودند كه حضور دايناسورهاى كوه پيكر مانع از رشد پستانداران شده بود و در دورانى كه دايناسورها بر پهنه زمين حكومت مى كردند، تنها پستانداران كوچكى نظير موش هاى كور امروزى وجود داشتند كه عمدتاً شبگرد بودند و روزها از ترس دايناسورها جرات آفتابى شدن نداشتند.
بر اساس اين فرضيه ، پستانداران بزرگ تنها در حدود۶۵ ميليون سال قبل يعنى زمانى كه نسل دايناسورها منقرض شد، به تدريج سروكله شان در گوشه و كنار زمين پديدار شد. اما به نوشته هفته نامه علمى نيچر دو فسيل كه به تازگى در استان «ليان اونينيگ» چين كشف شده اين فرضيه را ابطال كرده است. دايناسورها و پستانداران در دوره ترياسيك در ۲۰۶ تا ۲۴۸ ميليون سال قبل از دو گروه مختلف از خزندگان كه جثه هايشان با يكديگر كم و بيش هم اندازه بود ظهور يافتند و در دو مسير مختلف تطور خود را ادامه دادند. شواهدى كه تاكنون در نقاط مختلف به دست آمده بود حكايت از آن داشت كه دايناسورها با سرعت رو به رشد گذاردند و محل را براى پستانداران تنگ كردند و به اين ترتيب در دوران حضور دايناسورها تنها انواعى از پستانداران كوچك اندام در زمين موجود بودند. دو فسيلى كه به تازگى كشف شده، متعلق به دو پستاندار درشت هيكل است كه قادر بودند دايناسورهاى كوچك را شكار كنند. در واقع در درون شكم پستاندار دومى كه فسيلش يافت شده و از نظر اندازه و جثه كوچك تر از پستاندار اول است دانشمندان به بقاياى استخوان هاى دايناسورهاى جوان برخورد كردند كه نشان مى دهد اين پستاندار قبل از مرگ، شكمى از عزا در آورده بوده است. دانشمندان براى پستاندار اول كه كاسه سرش ۱۴ سانتى متر قطر دارد و طول بدنش ۵۲ سانتى متر است و بخشى از دمش كه سالم برجاى مانده ۳۶ سانتى متر طول دارد و به اين ترتيب درازاى بدنش به حدود يك متر بالغ مى شود و وزنش بين ۱۲ تا ۱۴ كيلوگرم بوده است نام Repenomamus giganticus را انتخاب كرده اند كه به معناى پستاندار غول آساست. اين پستاندار پاهاى كوتاه و دندان هاى محكم و قدرتمندى داشته است و شبيه گوركن بوده است. براى دومى كه دو سوم اين پستاندار است و بين۴ تا ۶ كيلوگرم وزن داشته نام Repenomamus robustus انتخاب شده كه به معناى پستاندار قدرتمند و مستحكم است. دندان هاى دراز جلويى هر دو پستاندار نشان مى دهد كه آن دو گوشتخوار بوده و آرواره هايشان براى جويدن طراحى نشده بوده است. استخوان هايى كه در معده فسيل دوم يافت شده روشن مى سازد كه اين پستانداران تكه هايى از گوشت بدن قربانى را مى كنده اند و آن را درسته قورت مى دادند. نسل اين گروه از پستانداران كه شبيه راكون هاى اوليه يا حيوانات كيسه دار درخت نورد هست در دوران مزوزوئيك از نسل پستانداران اصلى جدا شد و منقرض گرديد.
بر اساس اين فرضيه ، پستانداران بزرگ تنها در حدود۶۵ ميليون سال قبل يعنى زمانى كه نسل دايناسورها منقرض شد، به تدريج سروكله شان در گوشه و كنار زمين پديدار شد. اما به نوشته هفته نامه علمى نيچر دو فسيل كه به تازگى در استان «ليان اونينيگ» چين كشف شده اين فرضيه را ابطال كرده است. دايناسورها و پستانداران در دوره ترياسيك در ۲۰۶ تا ۲۴۸ ميليون سال قبل از دو گروه مختلف از خزندگان كه جثه هايشان با يكديگر كم و بيش هم اندازه بود ظهور يافتند و در دو مسير مختلف تطور خود را ادامه دادند. شواهدى كه تاكنون در نقاط مختلف به دست آمده بود حكايت از آن داشت كه دايناسورها با سرعت رو به رشد گذاردند و محل را براى پستانداران تنگ كردند و به اين ترتيب در دوران حضور دايناسورها تنها انواعى از پستانداران كوچك اندام در زمين موجود بودند. دو فسيلى كه به تازگى كشف شده، متعلق به دو پستاندار درشت هيكل است كه قادر بودند دايناسورهاى كوچك را شكار كنند. در واقع در درون شكم پستاندار دومى كه فسيلش يافت شده و از نظر اندازه و جثه كوچك تر از پستاندار اول است دانشمندان به بقاياى استخوان هاى دايناسورهاى جوان برخورد كردند كه نشان مى دهد اين پستاندار قبل از مرگ، شكمى از عزا در آورده بوده است. دانشمندان براى پستاندار اول كه كاسه سرش ۱۴ سانتى متر قطر دارد و طول بدنش ۵۲ سانتى متر است و بخشى از دمش كه سالم برجاى مانده ۳۶ سانتى متر طول دارد و به اين ترتيب درازاى بدنش به حدود يك متر بالغ مى شود و وزنش بين ۱۲ تا ۱۴ كيلوگرم بوده است نام Repenomamus giganticus را انتخاب كرده اند كه به معناى پستاندار غول آساست. اين پستاندار پاهاى كوتاه و دندان هاى محكم و قدرتمندى داشته است و شبيه گوركن بوده است. براى دومى كه دو سوم اين پستاندار است و بين۴ تا ۶ كيلوگرم وزن داشته نام Repenomamus robustus انتخاب شده كه به معناى پستاندار قدرتمند و مستحكم است. دندان هاى دراز جلويى هر دو پستاندار نشان مى دهد كه آن دو گوشتخوار بوده و آرواره هايشان براى جويدن طراحى نشده بوده است. استخوان هايى كه در معده فسيل دوم يافت شده روشن مى سازد كه اين پستانداران تكه هايى از گوشت بدن قربانى را مى كنده اند و آن را درسته قورت مى دادند. نسل اين گروه از پستانداران كه شبيه راكون هاى اوليه يا حيوانات كيسه دار درخت نورد هست در دوران مزوزوئيك از نسل پستانداران اصلى جدا شد و منقرض گرديد. 
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر