ايسنا:
طبق اولين بررسي‌هايي كه تاكنون روي نانوذرات فلزي انجام شده، برهم كنش نانوذرات نقره با ابعاد يك تا 10 نانومتر با ويروس HIV-1 و چسبيدن اين ذرات به آن مانع از اتصال اين ويروس به سلول ميزبان مي‌شود.
در اين بررسي، دانشمندان نانوذرات نقره را با سه عامل پوششي متفاوت كربن كف‌آلود، پلي N- وينيل-2- پيروليدين (PVP) و سرم آلبومين گاوي (BSA) مخلوط كردند.
از سوي ديگر، دانشمندان مشغول ساخت كرمي با استفاده از اين نانوذرات براي پيشگيري از HIV-1 هستند كه قرار است آن را روي انسان مورد آزمايش قرار دهند.
به نظر ياكامن، استاد دانشكده مهندسي دانشگاه تگزاس، عدم به كارگيري اين مواد پوششي باعث تشكيل بلورهاي بزرگ به جاي نانوبلورها مي‌شود.
با استفاده از ميكروسكوپ TEM معلوم شدكه نانوذرات نقره موجود در شبكه كربن كف‌آلود به يكديگر متصل شده، اما در همين زمان استفاده از حمام مافوق صوتي در آب يونيزه‌شده باعث آزاد شدن مقادير قابل توجهي از اين نانوذرات با ابعاد (69/8 19/16) نانومتر مي‌شود. اين نانوذرات از بيشترين تنوع شكلي برخوردار بوده و به اشكالي چون بيست وجهي و ده وجهي يافت مي‌شوند.
به نظر دانشمندان، اين نانوذرات پوشيده شده با كربن كف‌آلود شانس بيشتري براي داشتن توزيع شكل گسترده دارند.
محققان با استفاده از پرتوهاي الكتروني توانستند باقيمانده نانوذرات را از توده به هم چسبيده ذرات جدا كنند.
دانشمندان از گليسرين به عنوان عامل حلال نانوذرات نقره پوشيده شده با PVP استفاده كردند. اندازه اين نانوذرات در حدود (41/2 53/6) نانومتر بود.
به گزارش ايسنا، محققان در تحقيقي ديگر از سرم آلبومين كه معمول‌ترين پروتئين پلاسماي خون است استفاده كردند. آنها دريافتند كه تركيبات شيميايي گوگرد، اكسيژن و نيتروژن موجود در BSA باعث پايداري نانوذراتي با ابعاد ( 00/2 12/3) نانومتر مي‌شود.
دانشمندان همچنين از بررسي طيف جذبي و نيز نمودار طيف مرئي- فوق بنفش اين روش‌ها، توانستند به ترتيب شكل و اندازه نانوذرات را تعيين كنند. آنها هر كدام از اين سه روش تهيه نانوذرات نقره را درون سلول‌هاي HIV-1 مورد مطالعه قرار دادند.
ياكامن و همكارانش با كشت نمونه‌ها در دماي 37 درجه سانتي‌گراد و استفاده از اين نانوذرات نقره به ترتيب پس از سه و 24 ساعت مشاهده كردند كه هيچ سلولي زنده نمانده است.
با انجام اين آزمايش‌ها مشخص شد كه وجود غلظت بيش از 25 از نانوذرات نقره در سلول‌هاي بازدارنده HIV-1 تأثير به مراتب بهتري دارد. افزون بر اينكه كربن كف‌آلود هم به نسبت دو ماده پوشش دهنده ديگر، به دليل داشتن سطح آزاد، تا حدي پوشش‌دهنده بهتري به شمار مي‌رود.
همچنين در اين بين اندازه ذرات هم بي‌تاثير نيست چرا كه اندازه هيچ كدام از نانوذراتي كه به هم چسبيده بودند بيش از 10 نانومتر نبود.
به نظر دانشمندان نانوذراتي كه از طريق نقاط گليكو پروتئين 120gp به ويروس HIV-1 متصل مي‌شوند اين كار را با استفاده از گوگرد باقيمانده در اين نقاط انجام مي‌دهند.
جالب آن كه فاصله بين اين نقاط كه تقريباً 22 نانومتر است دقيقا با فاصله بين مركز نانوذرات برابر است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، اگر چه با انجام اين تحقيق اميدهايي جهت درمان HIV-1 با نانوذرات نقره پديد آمده است، اما همچنان لازم است دانشمندان در اين باره تحقيقات بيشتري انجام دهند.
به نظر اين محققان آنها هنوز از اثرات درازمدت اين نانوذرات فلزي هيچ اطلاعي ندارند. اما در حال حاضر دانشمندان مشغول ساخت كرمي با استفاده از اين نانوذرات براي پيشگيري از HIV-1 هستند كه قرار است آن را روي انسان مورد آزمايش قرار دهند.
ياكامن مي‌گويد: ما مشغول آزمايش اين نانوذرات عليه ديگر ويروس‌ها و ميكروب‌ها مي‌باشيم و نتايج اوليه نشان دهنده آن است كه مي‌توان از آنها به طور موثري عليه ديگر ميكروارگانيسم‌ها نيز استفاده كرد.
نتايج اين تحقيق در مجله Nanotechnology به چاپ رسيده است.
در اين بررسي، دانشمندان نانوذرات نقره را با سه عامل پوششي متفاوت كربن كف‌آلود، پلي N- وينيل-2- پيروليدين (PVP) و سرم آلبومين گاوي (BSA) مخلوط كردند.
از سوي ديگر، دانشمندان مشغول ساخت كرمي با استفاده از اين نانوذرات براي پيشگيري از HIV-1 هستند كه قرار است آن را روي انسان مورد آزمايش قرار دهند.
به نظر ياكامن، استاد دانشكده مهندسي دانشگاه تگزاس، عدم به كارگيري اين مواد پوششي باعث تشكيل بلورهاي بزرگ به جاي نانوبلورها مي‌شود.
با استفاده از ميكروسكوپ TEM معلوم شدكه نانوذرات نقره موجود در شبكه كربن كف‌آلود به يكديگر متصل شده، اما در همين زمان استفاده از حمام مافوق صوتي در آب يونيزه‌شده باعث آزاد شدن مقادير قابل توجهي از اين نانوذرات با ابعاد (69/8 19/16) نانومتر مي‌شود. اين نانوذرات از بيشترين تنوع شكلي برخوردار بوده و به اشكالي چون بيست وجهي و ده وجهي يافت مي‌شوند.
به نظر دانشمندان، اين نانوذرات پوشيده شده با كربن كف‌آلود شانس بيشتري براي داشتن توزيع شكل گسترده دارند.
محققان با استفاده از پرتوهاي الكتروني توانستند باقيمانده نانوذرات را از توده به هم چسبيده ذرات جدا كنند.
دانشمندان از گليسرين به عنوان عامل حلال نانوذرات نقره پوشيده شده با PVP استفاده كردند. اندازه اين نانوذرات در حدود (41/2 53/6) نانومتر بود.
به گزارش ايسنا، محققان در تحقيقي ديگر از سرم آلبومين كه معمول‌ترين پروتئين پلاسماي خون است استفاده كردند. آنها دريافتند كه تركيبات شيميايي گوگرد، اكسيژن و نيتروژن موجود در BSA باعث پايداري نانوذراتي با ابعاد ( 00/2 12/3) نانومتر مي‌شود.
دانشمندان همچنين از بررسي طيف جذبي و نيز نمودار طيف مرئي- فوق بنفش اين روش‌ها، توانستند به ترتيب شكل و اندازه نانوذرات را تعيين كنند. آنها هر كدام از اين سه روش تهيه نانوذرات نقره را درون سلول‌هاي HIV-1 مورد مطالعه قرار دادند.
ياكامن و همكارانش با كشت نمونه‌ها در دماي 37 درجه سانتي‌گراد و استفاده از اين نانوذرات نقره به ترتيب پس از سه و 24 ساعت مشاهده كردند كه هيچ سلولي زنده نمانده است.
با انجام اين آزمايش‌ها مشخص شد كه وجود غلظت بيش از 25 از نانوذرات نقره در سلول‌هاي بازدارنده HIV-1 تأثير به مراتب بهتري دارد. افزون بر اينكه كربن كف‌آلود هم به نسبت دو ماده پوشش دهنده ديگر، به دليل داشتن سطح آزاد، تا حدي پوشش‌دهنده بهتري به شمار مي‌رود.
همچنين در اين بين اندازه ذرات هم بي‌تاثير نيست چرا كه اندازه هيچ كدام از نانوذراتي كه به هم چسبيده بودند بيش از 10 نانومتر نبود.
به نظر دانشمندان نانوذراتي كه از طريق نقاط گليكو پروتئين 120gp به ويروس HIV-1 متصل مي‌شوند اين كار را با استفاده از گوگرد باقيمانده در اين نقاط انجام مي‌دهند.
جالب آن كه فاصله بين اين نقاط كه تقريباً 22 نانومتر است دقيقا با فاصله بين مركز نانوذرات برابر است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، اگر چه با انجام اين تحقيق اميدهايي جهت درمان HIV-1 با نانوذرات نقره پديد آمده است، اما همچنان لازم است دانشمندان در اين باره تحقيقات بيشتري انجام دهند.
به نظر اين محققان آنها هنوز از اثرات درازمدت اين نانوذرات فلزي هيچ اطلاعي ندارند. اما در حال حاضر دانشمندان مشغول ساخت كرمي با استفاده از اين نانوذرات براي پيشگيري از HIV-1 هستند كه قرار است آن را روي انسان مورد آزمايش قرار دهند.
ياكامن مي‌گويد: ما مشغول آزمايش اين نانوذرات عليه ديگر ويروس‌ها و ميكروب‌ها مي‌باشيم و نتايج اوليه نشان دهنده آن است كه مي‌توان از آنها به طور موثري عليه ديگر ميكروارگانيسم‌ها نيز استفاده كرد.
نتايج اين تحقيق در مجله Nanotechnology به چاپ رسيده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر